तम श्रु नेत्रावरणं प्रमज्य सीता विलापाद् विरता ववन्दे।
तस्यै मुनिर्दोहदलिङ्गदर्शी दाश्वान् पुत्राशिषमित्युवाच॥७१॥

जाने विसृष्टां प्रणिधानतस्त्वां मिथ्यापवादक्षुभितेन भत्र।
तन्मा व्यथिष्ठा विषयान्तरस्थं प्राप्तासि वैदेहि पितुनिकेतम् ॥७२॥

उत्खातलोकत्रयकण्टकेऽपि सत्यप्रतिज्ञेऽप्यविकत्थनेऽपि।
त्वां प्रत्यकस्मात् कलुषप्रवृत्तावस्त्येव मन्युर्भरताग्रजे मे॥७३॥

तवोरुकीतः श्वशुरः सखा मे सतां १भयच्छेदकरः पिता ते।
धुरि स्थिता त्वं पतिदेवतानां किं तन्न येनासि ममानुकम्प्या॥७४॥

तपस्विसंसर्गविनीतसत्त्वे तपोवने वीतभयावसास्मिन्।
इतो भविष्यत्यनघप्रसूतेरपत्यसंस्कारमयो विधिस्ते॥ ७५॥

अशून्यतीरां मुनिसंनिवेशैस्तमोपहन्त्रीं तमसां वगाह्य।
तत्सैकतोत्सङ्गबलिक्रियाभिः सपत्स्यते ते मनसः प्रसादः॥७६॥

पुष्पं फलं चार्तवमाहरन्त्यो बीजं च बालेयमकृष्टरोहि।
विनोदयिष्यन्ति नवाभिषङ्गामुदारवाचो मुनिकन्यकास्त्वाम्॥७७॥

पयोघटेराश्रमबालवृक्षान्। संवर्धयन्ती स्वबलानुरूपः।
असंशयं प्राक् तनयोपपत्तेः स्तनन्धयप्रोतिमवाप्स्यसि त्वम्॥७८॥

अनग्रहप्रत्यभिनन्दिनीं तां वाल्मीकिरादाय दयार्द्रचेताः।
सायं मृगाध्यासितवेदिपाश्र्व स्वमाश्रमं शान्तमृगं निनाय॥७९॥

तामर्पयामास च शोकदीनां तदागमप्रीतिषु तापसीषु।
निविष्टसारां पितृभिहिमांशोरन्त्यां कलां दर्श इवौषधीषु॥८०॥
----------------------------
१. भवो० म.,'भव० हे.। भयेन भवभयमपि नो न गृह्येत।

...Prev | Next...