आपिञ्जरा वद्धरजःकणत्वान्मजयुदारा शुशुभेऽर्जु नस्य।
दग्ध्वापि देहं गिरिशेन रोषात् खण्डीकृता ज्येव मनोभवस्य॥५१॥

मनोज्ञगन्धं सहकारभङ्गं पुराणशीधं नवपाटलं च।
संबध्नता कामिजनेषु दोषाः सर्वे निदाघावधिना प्रमृष्टाः॥५२॥

जनस्य तस्मिन् समये विगाढे बभूवतुर् द्वौ सविशेषकान्तौ।
तापापनोदक्षमपादसेवौ स चोदयस्थो नृपतिः शशी च॥५३॥

अथोमिलोलोन्मदराजहंसे रोधोलतापुष्पवहे सरय्वाः।
विहर्तुमिच्छा वनितासखस्य तस्याम्भसि ग्रीष्मसुखे वभूव॥५४॥

स तीरभूमौ विहितोपकार्यामानायिभिस्तामपकृष्टनक्राम्।
विगाहितुं श्रीमहिमानुरूपं प्रचक्रमे चक्रधरप्रभावः॥५५॥

सा तीरसोपानपथावतारादन्योन्यकेयूरविघट्टिनीभिः।
सनूपुरक्षोभपदाभिरासीदुद्द्वग्नहंसा सरिदङ्गनाभिः ॥५६॥

परस्पराभ्युक्षणतत्पराणां तासां नृपो मज्जनरागदर्शी।
नौसंश्रयः पार्श्वगतां किरातीमुपात्तवालव्यजन बभाषे॥५७॥

पश्यावरोधैः शतशो मदीयेविगाह्यमानो गलिताङ्गरागैः।
सन्ध्योदयः साभ्र इवेष वर्णं पुष्यत्यनेक सरयूप्रवाहः ॥५८॥

विलुप्तमन्तःपुरसुन्दरीणां यदजनं नौलुलिताभिरभिः।
तद् बध्नतीभिर्मदरागशोभां विलोचनेषु प्रतिमुक्तमासाम्॥५९॥

एता गुरुश्रोणिपयोधरत्वादात्मानमुद्वोढुमशक्नुवत्यः।
गाढाङ्गदैर्वाहुभिरप्सु बालाः क्लेशोत्तरं रागवशात् प्लवन्ते ॥६०॥

...Prev | Next...