सप्तमः सर्गः

अथोपयन्त्र सदृशेन युक्तां स्कन्देन साक्षादिव देवसेनाम्।
स्वसारमादाय विदर्भनाथः पुरप्रवेशाभिमुखो बभूव ॥१॥

सेनानिवेशान पृथिवीक्षितोऽपि जग्मुर्विभातग्रहमन्दभासः।
भोज्यां प्रति व्यर्थमनोरथत्वाद् रूपेषु वेषेषु च साभ्यसूयाः॥२॥

सांनिध्ययोगात् किल तत्र शच्याः स्वयंवरक्षोभकृतामभावः।
काकुत्स्थमुद्दिश्य समत्सरोऽपि शशाम तेन क्षितिपाललोकः॥३॥

तावत् प्रकीर्णाभिनवोपचारमिन्द्रायुधद्योतिततोरणाङ्कम्।
वरः स वध्वा सह राजमार्ग प्राप ध्वजच्छायनिवारितोष्णम्॥४॥

ततस्तदालोकनतत्पराणां सोधेषु चामीकरजालवत्सु।
बभूवुरित्थं पुरसुन्दरीणां त्यक्तान्यकार्याणि विचेष्टितानि॥५॥

आलोकमार्ग महसा व्रजन्त्या कयाचिदुद्वेष्टन- १धान्तमाल्यः।
बन्धुं न संभावित एव तावत् करेण रुद्धोऽपि न केशपाशः॥६॥

प्रसाधिकालम्वितमग्रपादमाक्षिप्य काचिद् द्रवरागमेव।
उत्सृष्टलोलागतिरागवाक्षादालक्तकाङ्क पदवीं ततान॥७॥

विलोचनं दक्षिणमञ्जनेन संभाव्य तदवञ्चितवामनेत्रा॥
तथैव वातायनसंनिकर्षं ययौ शलाकामपरा वहन्तो॥८॥

जालान्तरप्रेषितदृष्टिरन्या प्रस्थानभिन्नां न बबन्ध नीवीम्।
नाभिप्रविष्टाभरणप्रभेण हस्तेन तस्थाववलम्ब्य वासः॥९॥

अर्धाचिता२ सत्वरमुत्थितायाः पदे पदे दुनिमिते गलन्ती।
कस्याश्चिदासोद् रसना तदानीमङ्गुष्ठमूलापतसूत्रशेषा॥१०॥
----------------------------
१. च म.
२. ञ्चिता म.

...Prev | Next...